بازگشت
از زبان برگ...
برزین آذرمهر برزین آذرمهر

 برزین آذرمهر

 

·      باغ را گفتم:

·      باغ!

·      باغ، ای گریه‌ ی طولانی و زرد!

·      ای همه ریزش ِ باران ِ تو

·      گل!

 

·      در غروب ِ پاییز

·      گرمی ‌ات، گرمی آغوش ِ بهار

·      غزلت زمزمه‌ ی برگ و نسیم

·      وهم ِ وحشی ِ بهارانت

·      ابر

·      خوشه‌ی تاک ِ بلندت

·       خورشید

·      سیب ِ سرخت

·      مهتاب!

 

·      باغ، ای خاطره‌ ی پاییزی!

·      هستی من بی ‌تو

·      می‌دانم

·      در شبی تیره

·      به گیتی شده این‌ سان چیره

·      برگ ِ زردی ا‌ست

·      که بازیچه‌ ی دست ِ باد است.

 

·      سوگوارم دیری ا‌ست

·      در بهارانی تاراج شده

·      در جهانی به غم و زهر ِ خزان آلوده

·      اشکبارم ‌دیری‌ است.

 

·      زین دریچه که به تنگی ِ دل ِ تنگ ِ من است

·      با صدایی هشیار

·      گرم یا سرد             

·      وَ یا نرم و عتاب آلوده

·      سخنی با دل ِ ماتم ‌زده ‌ام داشته باش

·      مرهمی نِه تو بر این زخم ِ کبود

·      شبچراغی بنه ‌ام  باز بر این پهنه ‌ی دود

·      که شبم تیره و

·      بس تاریک است

·      که ره ِ تیره و بی‌ همسفرم

·      باریک است

·      و نه مشتی و نه پشتی با من

·      اندرین ورطه                

·      که هر لحظه خطر نزدیک است.

 

·      عمر کاهیده و

·       بیمارم از این زخمه‌ی زهرینه به جان

·      و به هر شاخه‌ ی باغ ِ نظرم

·      می ‌زند نیش به تاریکی شب

·      خار پرسش‌ هایی سرگردان:

·      چه شد آن چشمه‌ی جوشنده؟ چه شد؟

·      چه شد آن غرش توفنده و سرخ؟

·      وآن دم ِ گرم ِ بهارنده چه شد؟

·      تا کی افسرده و پژمرده، خزیده در خویش؟

·      تا کی افتاده، سترون، خاموش؟

·      بندی ِ دهشت ِ پاییز و زمستان                                   

·      تا کی؟

·      بختک ِ فتنه‌گر ِ این دوران

·      به کجا می‌بردت بی‌سامان؟

 

·      باغ، ای گریه‌ ی طولانی و زرد!

·      جاودانه پاییز!

·      ای تمام ِ بدنت سوخته از زخم تبر!

·      ای به دوشت شبح ِ قحطی و خشکسالی ها!

·      سخن از همهمه‌ ی مبهم ِ برگان ِ تو نیست

·      سخن از ویرانی ا‌ست

·      سخن از آفت و طاعون ِ سیه‌ سالی‌ها ست.

·      آفتابت اگر امروز ندارد رنگی

·      شاخه‌ هایت اگر از برگ تهی ا‌ست

·      تن و جانت اگر از لاله‌ ی پرپر رنگین

·      مرغکانت اگر از دار ِ ستم حلق ‌آویز

·      باغبانی ات نمانده ا‌ست، اگر

·      چاره‌ جو و دلسوز

·      همه اینها باری

·      حاصل ِ کژخواهی

·      حاصل ِ خامی ِ خیلی غافل

·      در تمیز ِ راه از چاه نبود؟

 

·      حاصل ِ گمراهی

·      یا فروافتادن

·      به سیه‌ دام ِ بتی از حیل آگاه نبود؟

 

·      به کجا داری رو؟

·      به بهاری در راه؟

·      یا فرومرده زمستانی سرد؟

 

·      پرده  بردار از این چشمه ‌ی راز

·      سخن از روز ِ دگر کن آغاز.

·      باغ!

·      می‌دانم من

·      در هوای تو چنان رازی بود

·      که شبی حتی در کوچه ‌ی باد

·      مرگ را بازی داد.

 

·      باغ!

·      می‌دانم من

·      که سخن‌ های تو در لوحه‌ ی صبح

·      آفتابی را خاکستر کرد.

·      و در این لحظه که می ‌بندد

·      شب

·      نقشه‌ ی شبنم ِ خون

·      در عالم

·      بازگو با همه شور

·      نه در این گوشه ‌ی تاریک و نمور

·      نه در آن سوی که بر پهنه ‌ی دشت

·      آسمان سفره‌ ی خون گسترده ا‌ست

·      پای هر خرمن ِ فقر

·      کاستخوان ِ بدنی سوخته است.

 

·      بی‌گمان می‌ آید

·      دلگشاتر روزی

·      و زمان نطفه ‌ی پر بارتری

·      در نهانگاه ِ زمین می‌ کارد

·      که زمان راهگشا ست

·      گوش هوشی تنها                    

·      می ‌باید

·      تا پیامش دریافت

·      ولی این دیودوپایان ِ به ظاهر مردم

·      رهزن و غارتگر

·      و جهانساز بهشتان که ندارند به جز نیروی کار

·      بی ‌نوا و مضطر

·      و از این خیل ِ کثیر

·      ای دریغا که یکی زندانی

·      دگری زندانبان

·      به خطا برهم و اما باهم

·      در به پاداشت ِ کاخ ِ دگری...

 

·      باغ!

·      می‌دانم من

·      که به ما می ‌گویی

·      وه از این کهنه طلسم ِ باقی!

·      وه از این خیل ِ پراکنده و جادو شده‌ای که

·      ماییم!

 

·      چون درختان ِ تو سر برده به هم

·      همچو برگان ِ پراکنده ‌ی تو دور از هم.

·      حالیا که باید

·      بند از شهپر ِ پرواز گشود

·      رو به بالاتر رفت

·      همه‌ ی امیدم

·      باز بر نور ِ اهورایی تو ست

·      تا بتابی بر من

·      بخروشی در من

·      در من ِ زاده ‌ی رنج

·      بر من ِ مانده به امّید ِ کمال

·      تا برافروزم گرم

·      اخگری روشن و بخشنده ز خون

·      روشنایی بخشم

·      به یکی خلوت ِ سرد

·      به یکی خرمن ِ هول

·      همچو آن زنده ‌دل ِ دریایی

·      که در اندیشه ‌ی صبحی روشن

·      دل به دریا داده

·      از دل ِ تندر و توفان زاده

·      پای دروازه‌ی روز

·      زیر ِ آتشکده‌ی برج هنوز

·      دل به آتش زد و سوخت.

 

پایان


November 10th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان